Ben Bir Evdim
Kapımda çocuk cıvıltıları kopardı.
Kedim vardı, eşiğimden bakardı.
Sokağımdan sebzeciler geçer,
penceremde; ana çocuğunu beklerdi
Baba elinde filesiyle görününce,
Toraman koşar, bacaklarına sarılırdı.
Kız kasnakta kanaviçe işler,
Radyoda hasret türküleri çalardı.
Yemeğin kokusu kırk kapıdan duyulur,
Penceremde sıra sıra çiçekler dizilirdi
Ne umutlar, ne korkular ne sevinçler,
Yaşandı bende
Eşiğimin taşında ninenin minderinin izi,
Tavanlarımda lahuti sedalar kaldı.
Ben bir evdim, içimdekilere sırdım.
Delikanlı boy aynasında saçlarını tararken,
Yüreğinden sevdiğinin heyecanı taşardı.
Bende bir aile yaşardı,
Sıcacık bir yuvaydım.
Komşularım tas tas aşure,
Sini sini kurbanlık taşırdı.
Bir gazete komşuları dolaşırdı.
Beni bırakıp gittiler,
Şimdi eşiğimde umutları yeşerttim.
Belki dönerler diye.